10 000 vragen #73 Wanneer was je voor het laatst gestresseerd ?

Ik ben een stresskip, dus gestresseerd

Het lààtst gestresseerd? Daar kunnen nooit 24 uur overheen zijn gegaan. Of het moet vakantie zijn – en laat het dat nu net zijn op dit moment. Maar zelfs dan kan ik zenuwachtig zijn omdat ik heel moeilijk kan loslaten. Ik ben een probleemoplosser, terwijl ik dat geeneens altijd wil zijn. Alleen, ik zie iets en ik denk: dat kan efficiënter, dat kan anders en beter worden opgelost, ik zou hier wel een beetje kunnen helpen. Die drang om altijd iets verder te gaan, de lat iets hoger te leggen, de grens een béétje te rekken. Of ik zie ronduit onrechtvaardigheid en vraag mij af hoe dat nu mogelijk is. Dan gaat dat bloed wel iets sneller pompen.
Dat zit er diep in. Het status quo is niet iets dat aan mij besteed is. Omgaan met onrechtvaardigheid evenmin.
Daar zijn veel voordelen aan. Zo zal ik mij nooit vervelen en word ik continu uitgedaagd. Ik vind het geweldig om mijn hersenen op iets los te laten. ‘Laten we dat varkentje even wassen’, ook al is het een weerbarstig en vet varken dat zich niet wil laten vangen. Het heeft mij diepe vriendschappen opgeleverd.

Evengoed zijn daar nadelen aan. Zoals overal problemen zien, al noem ik het liever uitdagingen. Het maakt mij ook niet altijd sympathiek en dat begrijp ik wel. Sommige mensen houden van het status quo en willen vooral geen deining. Ook niet handelen betekent dat sommige mensen in de kou blijven staan.

Not my monkeys not my circus

Het schijnt een Pools spreekwoord te zijn en één dezer dagen zet ik het op mijn letterbord. Ik wil er graag naar leven maar het is bijna tegennatuurlijk. In mijn studententijd draaide heel veel om engagement en het ‘werken aan een betere wereld’, ik verdiepte me in de filosofie van Levinas waarin de Andere (hoofdletter omdat hij geheel anders is en ik die niet kan vatten) aanspraak maakt op mijn verantwoordelijkheid.
Misschien ben ik daar wel een beetje doorgeschoten. Het zal ook wel een beetje karakter zijn vrees ik. Het zal wel zijn kwaliteiten hebben, maar zeker ook zijn schaduwzijde. Een hoop stress bijvoorbeeld.

Laat het los

Op het werk is er een collega die nu en dan een liedje voor mij zingt. ‘Laat het los, laat het los’ zingt hij. Hij doet dat wanneer hij ziet dat mijn hersenen weer aan het kraken zijn omdat ik allerlei dingen zie waar ik het moeilijk mee heb. Hij ziet de spanning in mijn gezicht stijgen en begint te zingen. ‘Laat het los, laat het los ‘ ! Ik dacht dat hij dat liedje ter plekke had verzonnen, maar nu merk ik dat het werkelijk een bestaand liedje is !

Misschien moet ik, behalve de tekst van de monkeys, het liedje wel van buiten leren. Mee zingen en de apen laten dansen. Het zal mij alvast een hoop stress besparen. En laat de de status quo dan maar even zijn.

Not my monkeys not my circus !

Zijn er onder jullie nog stresskippen? Van dezelfde aard of zijn jullie allemaal de rust zelve ? Ik benijd ze wel, die mensen – zoals mijn lief – die omgeven lijken door een wolk van rust.