1000 vragen #38 Als je voor jezelf zou beginnen, als wat zou dat dan zijn ?
Een familie van ‘zelfstandigen’
Ik ben geworteld in een familie van zelfstandigen. Ouders zogenaamde middenstanders, broers en zus idem dito. Ik durf dus wel te zeggen dat ik enig zicht heb op het ‘voor jezelf beginnen‘. En meteen zeg ik tegen ieder die voor zichzelf begint : alle respect. Bewondering ook. Want van deze mensen die ik ken (met een klein tot middelgroot bedrijf) is er geen enkele zonder een crisisverhaal. Tijden waarin de toekomst onzeker was, tijden waarin er slecht geslapen werd. Anderzijds boeren ze nu allemaal goed. Heel goed zelfs. En dat gun ik hen.
Voldoening
[perfectpullquote align=”left” cite=”” link=”” color=”” class=”” size=””]De voldoening van haar werken is haar grootste drijfveer.[/perfectpullquote]Mijn zus, al over de pensioengerechtigde leeftijd – ik ben een gigantische nakomer – vertelde me dat ze geenszins van plan was om ‘op pensioen’ te gaan. De reden is eenvoudig : ze houdt zoveel van haar werk dat ze zich niet kan voorstellen wat ze anders zou doen. Van de meeste klanten kent ze de gezinnen en de grote lijnen uit hun leven. Ze leeft van seizoen tot seizoen met een ritme van helse dagen afgewisseld met kalme perioden. Een ritme dat redelijk vast staat en dat ze kent.
Haar zaak groeit nog altijd, evenals haar voldoening. Iedere dag plukt ze de vruchten van het vele werken. Ook zij kende perioden waarin het voortbestaan van haar zaak niet evident was. Die behoren gelukkig al lang tot het verleden maar ze waren er wel. De voldoening van haar werken is haar grootste drijfveer.
Jaloers
[perfectpullquote align=”left” cite=”” link=”” color=”” class=”” size=””]Ik ben niet de designer van mijn werk.[/perfectpullquote]Van die voldoening ben ik soms wel jaloers. Ik heb een zogenaamde vlakke loopbaan en die is bovendien cyclisch. Per 1 september begin ik iedere keer opnieuw. Nieuwe leerlingen. Nieuwe uitdagingen ook, zeker met het groeiend aantal zorgleerlingen, maar die geef ik na een paar jaar ook weer af. Ik zie een stuk van de groei, maar nooit het product. Ik ben een radertje in het geheel. Een geheel dat mij nauw aan het hart ligt, maar het is niet iets van mij. Ik ben niet de designer van mijn werk. Dat wordt grotendeels door anderen bepaald. Toch wel iets anders dan bij mijn zus en daar ben ik best jaloers om.
En als ik dan toch voor mezelf zou beginnen ?
Dan dénk ik een job zoals Kelly van Tales from the Crib, of een versie van Shiffra, maar dan niet de kook-, bak-, of klusversie. Veel schrijven dus. Of ik werk als zelfstandige verzorgster voor bejaarden. Daar heb ik het diploma niet voor, maar het lijkt mij wel zeer zinvol werk.
Toch zal het er niet van komen, dat geheel en al werken voor mezelf. Of het zou al moeten zijn in bijberoep. Ik zie dat trouwens steeds meer. Collega’s van mij die werken in bij beroep. Niet zozeer om financiële redenen, maar omdat ze in dat bijberoep hun (creatieve) ei kwijt kunnen. Of hun passie, waarbij het niet uitmaakt dat ze flink minder verdienen als barista omdat het maar een deel van hun loon is. Daar kan ik geheel inkomen.
[perfectpullquote align=”full” cite=”” link=”” color=”” class=”” size=””]Wat zou jij doen als je op jezelf begon ? [/perfectpullquote]
