1000 vragen #53 Hoe ziet jouw ideale trouwjurk er uit ?

Drie trouwjurken en twee huwelijken

Mijn eerste huwelijk eindigde na 11 maanden al in een (ja, letterlijk !) weduwschap. Dat wens je je vijand niet toe. Maar goed, 1000 vragen laat me terugkijken naar de fijne herinneringen. En dat eerste huwelijk bracht mij twee trouwjurken. De lelijkste heb ik nog altijd.

Een jurk waarin ik mij helemaal herkende

Een jaartje afgestudeerd en vol idealisme om de wereld beter te maken. Ik heb geen idee of dat ondertussen bij twintigers een achterhaald ideaal is, maar Carl en ik hadden wel die droom. Hij studeerde nog en ons hele leven speelde zich af in het studentenleven van Leuven. Verenigingen, vrienden, activiteiten, vrijwilligerswerk en tussendoor nog wat geld verdienen. Als ik er op terugkijk dan is het nauwelijks te begrijpen. We hadden het financieel niet breed maar dat was nooit een zorg.  Wij zouden leven op 1 inkomen en dat lukte ook prima.

Ik passeerde een half jaar voor ons huwelijk een winkel en zag er een rok met een vestje (klinkt nu veel formeler dan het was) dat feestelijk oogde maar dat ik toch nog zou kunnen dragen op het werk. Ik kon de stukken onderling combineren. Het was jong en hip, geen echte trouwjurk, het zat goed en de gedachte dat ik het later nog zou kunnen dragen vervulde me met plezier. Niet om de financiële reden, maar vooral omdat dit mij zou herinneren aan een geweldige dag. Het was – naar mijn normen van ‘gewone kledij’ – duur, maar dat mocht wel. Ik kocht het en de toen nog viel als een blok voor mijn keuze.

De eerste jurk werd afgekeurd door de familie

Het duurde echter niet lang of de toenmalige schoonmoeder kreeg lucht van mijn aankoop. Mijn oudere (waakzame !) zus ook. Geen idee of ze het gezamenlijk ofwel individueel hebben besloten maar er werd naar mijn aankoop gekeken als een “verkeerde beslissing”.  De jurk was niet ‘passend’ en ‘straalde niets uit’. Maar vooral, het was – zo  hoorde ik het toch tussen de regels door – vooral niet passend met ‘de familie’. Want de familie, en dan in het bijzonder de familie van Carl, hield van duur. En chic. Een hoed op je hoofd. Met pluimen of bloemen. Soit, iets wat helemaal niet paste als de bruid met een ‘burgerjurkje’ als echtgenote zou worden ingezegend.

Dan maar een prinsessenjurk

Ik volgde en kreeg een prinsessenjurk. Zo eentje die helemaal op maat wordt gemaakt. Met pareltjes. Eentje waar je geen centimeter mag verdikken. Een jurk met een onderrok. Lang. Schoenen die ik daarna nooit meer zou dragen en waar ik niet eens goed kon mee dansen. Maar de familie was content en tot op heden vind ik het een juiste keuze. Familie is belangrijk en wij wilden dat het ook volop feest was voor hen.

Na een veel te lang weduwschap de derde jurk

En toen trouwde ik voor de tweede keer en mocht ik opnieuw een trouwjurk kiezen. Een tweede keer trouwen is geenszins hetzelfde als een eerste keer. Doen alsof er niets gebeurd was, dat kon niet. Wij waren ook stukken ouder. Het studentenleven lag al ver achter ons. Het grote voordeel was wel dat dat het dit keer zonder problemen helemaal ‘ons ding’ kon worden en beide families dolblij waren met ons huwelijk maar het organiseren van het feest aan ons overlieten.

Ik koos een jurk uit de collectie van Cora Kemperman. Ik zie tot mijn grote verbazing dat ze hem nog altijd verkopen, zij het in een ander kleur. Het werd dus opnieuw geen dure jurk maar gewoon iets waar ik mij goed in voelde.  Het lief (eu, echtgenoot) en ik houden beiden niet van luxe. Ik vrees dat dat bij beiden ingegeven is uit ‘gemak’, omdat dat luxe meer zorg en verantwoordelijkheid vraagt. Geef ons beiden maar altijd de praktische, eenvoudige, kwalitatieve versie.

En zo heb ik dus drie trouwjurken, waarvan de eerste de tand des tijd niet heeft overleefd.

Het antwoord op mijn ideale trouwjurk verschilt dus naargelang het belang van de familie. Maar als ik zelf kan kiezen, dan gewoon iets dat leuk is en goed zit.

[perfectpullquote align=”full” cite=”” link=”” color=”” class=”” size=””]Hoe zit het met jullie ? Hebben jullie echt helemaal zelf gekozen of net als ik gezwicht voor de ‘druk’ van familie ? [/perfectpullquote]

“1000 vragen aan mezelf”  gaat terug op een boekje dat een tijd geleden bij Flow zat. Het is een klein boekje en er is geen plaats voorzien om te antwoorden, daarom dacht ik : waarom niet op de blog ? Voor het pure plezier van het schrijven ? Het verzamelen van herinneringen, wat volgens Gretchen Rubin, bijdraagt tot geluk ? Vandaar een nieuwe rubriek : 1000 vragen over mezelf.
Niets weerhoudt je om mee te doen !