1000 vragen #54 Ben je bang in het donker ?

1000 vragen over mezelf

donker

Ik ben niet gauw bang

Ik ben niet gauw bang, wat niet betekent dat ik niet angstig kan zijn, maar dat is iets anders. Mijn lief daartegen is zelden tot nooit angstig , maar wel bang. De achterdeur moet ’s nachts wel echt op slot en toen ik ooit écht een inbreker hoorde (gesloten deuren, toen ik nog in Leuven woonde), bleef hij in bed en sprak ik de man in kwestie aan. Ik vraag me trouwens nog altijd af of dat verstandig was. Ik droeg een rugzak en ik vroeg of hij weg wou gaan. Wat hij prompt deed.

Bang in het donker

Bang in het donker ben ik ook niet echt, ook niet als ik ergens ben waar ik nog nooit geweest ben. Of doe ik hier lekker stoer ? Misschien wel, want toen ik ooit meedeed aan een Halloween schreeuwde ik het allerhardste en was het zo erg dat op een bepaald moment de jongste dochter (een jaar of 10) voor ging. Tja, zo ‘stoer’ ben ik dan weer.

Maar ik weet niet of dat hetzelfde is. Ik denk dat ik toen bang was voor het onbekende en onvoorspelbare. Iets wat ik rijkelijk toegeef. Ik hou van voorspelbaarheid, orde en organisatie. Klinkt als een gigantisch saai leven, ik weet het. Maar het leven is sowieso  al spannend en onvoorspelbaar genoeg, ik hoef daar geen schepje bij te doen.

Het mooiste ‘donker’ : een sterrenhemel

donker

Toen ik de vraag ging ik terug in herinneringen dat het echt donker was. Ik vond er geen enkele. Er was altijd wel een beetje licht. Of je kon de lichtschakelaar zo omdraaien. Ik heb ooit wel heel desolaat naar een maanloze hemel gestaard, maar de sterren waren ontzagwekkend. Het mooiste ‘donker’ dat er bestaat.  Zwarte hemel en oneindig veel sterren.

Alle begrip voor wie bang is in het donker

Toch heb ik alle begrip voor wie bang is in het donker. Ik zal een kind nooit verplichten om te slapen in het door-en-door donker als het zich niet veilig voelt.  Ik begrijp dat de duisternis iets dreigend kan hebben. Sommige mensen vinden de stilte beangstigend. Of een desolate parking. Het gaat iedere keer om wat zou kunnen.

En misschien is het bij mij niet het donker, maar soms ben ik ook wel bang om wat zou kunnen. 

 

[perfectpullquote align=”full” cite=”” link=”” color=”” class=”” size=””]Ben jij soms bang om iets wat zou kunnen gebeuren ? [/perfectpullquote]

“1000 vragen aan mezelf”  gaat terug op een boekje dat een tijd geleden bij Flow zat. Het is een klein boekje en er is geen plaats voorzien om te antwoorden, daarom dacht ik : waarom niet op de blog ? Voor het pure plezier van het schrijven ? Het verzamelen van herinneringen, wat volgens Gretchen Rubin, bijdraagt tot geluk ? Vandaar een nieuwe rubriek : 1000 vragen over mezelf.
Niets weerhoudt je om mee te doen !

Dit vind je misschien ook leuk...

2 reacties

  1. Katrien schreef:

    Ik weet het niet zo goed. Ik denk daar soms wel eens aan en dan neem ik ook wel voorzorgsmaatregelen ofzo. Maar vaak ben ik gewoon ook zo onbezonnen op zo’n moment. Zo hoorde ik ooit in de garage iets terwijl mama en papa op vakantie waren, ik ben gewoon de garage binnen gestormd en achteraf dacht ik ‘dat was misschien toch wel niet zo slim, stel dat…’ Dusja, ik heb een beetje van beide denk ik. ?

    • Kaat schreef:

      Ha, ik herken dat gevoel. Moet je nu gaan zien of niet ? Probleem : als je niet gaat zien blijf je gewoon met die angst zitten, terwijl het misschien de kat was, of gewoon iets dat omgevallen is (maar vallen dingen zomaar om ?).
      Ik denk altijd pas heel achteraf dat het misschien niet zo slim was. Mijn nieuwsgierigheid is altijd sneller !

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.