1000 vragen #68 Wat is je grootste aankoop geweest ?

Hoe kan je ooit een huis betalen ?

Als kind hoorde ik mijn ouders dikwijls spreken over de prijzen van huizen. Dat ging toen over miljoenen Belgische franken. Als er in onze buurt nieuwe villa’s uit de grond verrezen hoorde ik ze dikwijls deze vraag stellen ‘Maar hoe betalen ze dat ?’ Als kind stelde ik het kopen van een huis gelijk met een bijna onmogelijke opdracht. Ik had wel enig benul van getallen (verhouding zakgeld versus miljoenen !) maar geen benul van tijd. In mijn ogen was een huis onbetaalbaar. Dat mijn ouders ook een huis hadden gekocht en wij geen boterham minder kregen drong niet tot mij door. Ik heb tot mijn volwassen leven met de (onbewuste) gedachte geleefd dat een huis onbetaalbaar was.

Toen kwam het lief met optie huis

Uiteindelijk heb ik wel, samen met het lief, een huis gekocht. Dat is uiteraard meteen onze/mijn grootste aankoop. Het sterke is dat ik mij compleet heb laten leiden door het lief. Hij had iets op het oog en ik knikte. Ik heb de fun van het kiezen van een huis gemist. Geen enkel verwijt aan het lief trouwens, hij vroeg mij meermaals wat ik ervan vond, maar ik vrees dat ik al zo verwonderd was over het ‘kopen van een huis’ dat ik er verder niet over nadacht. We kochten het huis en het moest compleet worden verbouwd. Het werd gereduceerd tot een skelet.

Eindelijk wakker !

Dit plaatje is alweer van een tijd geleden. Voorlopig staat het redelijk ‘leeg’ ons huis, omwille van de tweede renovatiegolf !

Vanaf de verbouwing schoot ik in actie. Plots had ik wél ideeën over hoe ons huis er moest uitzien. Ik kreeg carte blanche van het het lief. Problematisch was dat niet, want we zaten continu op dezelfde lijn. Ik tekende en tekende, de architect vertaalde en de metsers deden hun werk. Ik was en ben content.

Ruil je vrijheid niet in voor huis

Wij kochten ons huis in de tijd dat men zeer kwistig was met het verlenen van leningen. De regel was ‘om en bij een derde van je inkomen’ voor het af te betalen bedrag. De bankdirecteur zei dat er zelfs nog een flink stuk bij kon. Ik schrok van de welwillendheid en probeerde de lening zo laag mogelijk te houden. Had ik als kind geen besef van tijd, nu had ik het wel.  Er kan véél, héél veel gebeuren in 20 jaar. Hoe groter de kinderen worden, hoe groter de kosten. Je kan ziek worden. Misschien wil je minder gaan werken. Wij wilden vooral niet vast zitten. Het huis verrees uit de aarde en was dan wel af, maar niet helemaal afgewerkt. Een huis kopen is één ding, maar de afwerking kost evengoed handenvol geld. Dat is ook de reden waarom wij daar nu mee bezig zijn en dat niet meteen van bij het begin hebben gedaan.

Is het dat wel allemaal waard ?

Het is een vraag die ik mij blijf stellen. Zeker nu de rekeningen weer met hopen binnenkomen ! Zo is onze ‘voortuin’ compleet weggehaald en wordt het iets helemaal anders. We hadden er ooit hortensia’s in geplant maar die groeiden met zoveel enthousiasme dat je al bijna – overdreven ! – ons huis moest zoeken achter de hortensia’s. Nu wordt het een stuk beheersbaarder én stukken onderhoudsvriendelijker.
Toch vraag ik mij of of het allemaal zoveel uitmaakt. Of het inderdaad al die facturen waard is. Met dat geld hadden we ook andere dingen kunnen doen.

Mijn huis, mijn nest

Toch ben ik heel er gehecht aan ons huis. Het lief niet. Niet gehecht aan het huis en ook niet gehecht aan de plaats. Hij ziet verhuizen naar een andere plaats én huis best wel zitten. Voor mij is dit huis, waar mijn leven mee is verbonden, de haven waar ik altijd terug keer. Ik kan mij niet voorstellen in een ànder huis te wonen. Niet omdat ons huis zo bijzonder is, maar omdat het wel mijn thuis is geworden. En dat is ook veel waard.

[perfectpullquote align=”full” cite=”” link=”” color=”” class=”” size=””]Twijfelen jullie ook soms over de kosten voor jullie huis ? Of is het met volle goesting ? [/perfectpullquote]