1000 vragen #69 Geef je mensen een tweede kans?

Tweede kans hoeft niet, eentje is genoeg

Ik heb het geluk in een omgeving te leven waar alles nogal vlotjes verloopt. Mijn grenzen worden niet overschreden. Ik ervaar respect en warmte. Ik kan mij bijgevolg niet echt herinneren dat ik stilstond bij het geven van een tweede kans. Grote conflicten zijn mij gelukkig bespaard. Toch niet van dien aard dat relaties op het spel stonden.  Bijgevolg ben ik geen ervaringsdeskundige in het geven van tweede kansen. Wat mij op de vraag brengt of ik in staat zou zijn om een tweede kans te geven als het er echt om spant.

Liegen en bedriegen

Ik probeer mij voor te stellen in welke gevallen ik mensen geen tweede kans zou geven en dat is niet eens zo moeilijk. Als mensen mij continu iets voorliegen zou ik er al snel een streep onder zetten. Eerlijkheid staat hier hoog aangeschreven en ik kan best tal van kansen geven zolang iemand eerlijk is en er wil voor gaan. Maar continu liegen. Nee, ik denk niet dat ik veel geduld zou hebben.

Geweld

Geweld, dat is er ook zo eentje. Ik weet natuurlijk niet wat ik écht zou doen mocht iemand van wie ik houd geweldadig zijn, maar zoals het nu zit zeg ik ronduit nee. Geen tweede kans. Geweld is erover. Daar is geen excuus voor. Misschien zijn er verzachtende omstandigheden. Grote emoties gecombineerd met alcohol bijvoorbeeld. Ik verzin maar wat. Maar toch. Het geweld is een taaie. Die tweede kans zal zeker niet evident zijn. Goed dat alchol en geweld niet tot mijn leefwereld behoren, lucky me.

Pesterijen

Dit is ook een no-go. Ik heb geen begrip voor pesten. Ik lijk het niet eens tenvolle te begrijpen. Welk voordeel haalt iemand daaruit. Het leven van iemand anders wordt zomaar onderuit gehaald met een sluipend vergif. Maar pesten is een kwestie van herhaling. Tweede kans is hier niet aan de orde. Een pester is al vaak over de schreef geweest.

Wie geen tweede kans geeft blijft eenzaam over

Ik veronderstel dat het geven van tweede kansen altijd te maken heeft met het overschrijden van grenzen. Het bewaken en leren kennen van je grenzen is een levenstaak. Gevoel krijgen voor de grenzen van een ander is dat al evenzeer. Mensen zijn dikwijls gevoelig voor totaal andere zaken. Het is gebeurd voor je het weet. Gelukkig bestaan er inderdaad tweede kansen. Wanneer iemand aangeeft dat hij iets niet fijn vond of waardeerde. Wie niemand een tweede kans geeft blijft eenzaam over.
Sommige mensen zijn gul in het geven van tweede, derde, vierde en vijfde kansen. Dat is best knap. Al kan het best wel gevaarlijk zijn. Als het over echt belangrijke grenzen gaat, kan het eindeloos geven van tweede kansen je onderuit halen. Grenzen bepalen tenslotte onze identiteit.

[perfectpullquote align=”full” cite=”” link=”” color=”” class=”” size=””]   Welke grenzen mogen van jou niet overschreden worden ?  [/perfectpullquote]