Vakantie is vriendentijd

Vorig jaar, rond deze tijd dus, gingen we met een aantal vrienden altijd richting westelijk Brabant om D. te bezoeken. D. was behoorlijk ziek, soms op stervensna, hij was mager geworden en ondanks de goede zorgen en chemo leek niets te helpen.

Naar de herfst en winter toe gebeurde eindelijk het wonder. Hij kwam weer aan, hij kon zich vrijelijk bewegen, hij had zin in het leven en de liefde, hervatte zijn werk en was een trouwe en zeer welkome gast op onze feestjes.

Gisteren bezochten wij D. opnieuw op Gasthuisberg. Merkelijk beter dan vorig jaar, maar de schrik zit er bij ons allemaal toch diep in. Is dit een heropflakkering ? Een prelude ? Of gewoon een herinnering dat gezondheid nooit garanties inhoudt ?

We lachten heel wat af in de ziekenhuiskamer.

Wellicht uit pure angst ook.

Blijf bij ons, lieve D. !