verwondering
Na een hele week vakantie bij het vriendje, terug thuis. Geen kippen hier, geen konijntjes, geen lieveling die mij ’s morgens vraagt wat ik van de bakker wil.
Het dorp geruild voor de stad, bruisende en aantrekkelijke stad, maar na een weekje dorp en halve boerderij weet ik beiden wel te waarderen.
Wennen aan het eigen huis wordt het, ik ben er de voorbije twee weken niet eens veel geweest, wat deels het gebrek aan bloggen verklaart.
Ook de draad weer opnemen van de vrienden : morgenvanavond komen ze al op bezoek, is er al een etentje, dinsdag wordt het weer richting West-Vlaanderen. Ik schuif mij eventjes weer in mijn gewone leven.
Alhoewel. Mijn ogen glunderen, mijn lichaam geniet van de vakantie en ik ben barstensvol plannen van lekker experimenteel koken, nieuwe muziek ontdekken en zalig veel sporten.
Vakantie en ook weer tijd om languit te lezen. Zonder oog voor uur. Hij in de ene zetel, ik in de andere, of samen in de zetel. Ik in een boek over filosofie, hij verdiept in ingewikkelde theorieën over sterrenstelsels.
Nu en dan ‘spiek’ ik in een van zijn fotoboeken, zonder de theorieën dan. Want, zo zegt hij, “jij houdt meer van verwonderboeken”.
Zo is dat.
Verwondering.
In alles.
Ik hoef niet alles te weten.
