Geestig
Zag vandaag Shrek II, in het gezelschap van lieverds en Lieverd. Monumentaal. Er werd mij verteld dat 2 seconden film zoiets als 2 weken werken vroeg, wat ik best kan begrijpen, werk van een hele ploeg dan nog wel.
De drang naar perfectie komt overal door : perfecte soundtrack, kei-goede casting (Banderas, Andrews, Murphy), een film in laagjes : humor voor groot en klein.
Dat verwondert mij nog het meeste : hoe maak je een film waar kinderen met volle teugen van genieten zonder dat de ‘net geen kinderen meer’ niet in slaap vallen ?
In Shrek komen een kleine honderd sprookjes te samen aan bod, vinden deed ik ze allemaal niet, maar het doet mij wel geloven dat er naast deze realiteit nog een soort sprookjesrealiteit moet zijn, waar al die figuren in hun geestig-zijn samen leven.
Shrek en Fiona moeten hun liefde nogal verdedigen tegenover de buitenwereld die bepaalde voorstellingen heeft over welk soort vrouw met welk soort man moet gaan. Fiona is niet de mooiste, Shrek ook al niet. Wat mij in mijn eigen sprookje doet geloven natuurlijk.
