Klaverblad

Tijdens mijn wekelijkse rit naar West-Vlaanderen zat vandaag Rutger Kopland naast mij in de auto. Heerlijke man. Ondanks de drukte werd het zalig ontspannend.

Zijn zware zelfzekere stem maakte me heel erg rustig.

Je moet het je maar voorstellen, laverend op een viervaksbaan iemand die tot je spreekt :

Ga nu maar liggen in de tuin,

de lege plekken in het hoge gras, ik heb

altijd gewild dat ik dat was, een lege

plek voor iemand, om te blijven.

Plots krijgt het autoklaverblad iets poëtisch.