Hij is een verhaal op zich

Ik lijk zwanger te zijn van allerlei verhalen. Mijn laptop moet zowat gloeiend heet zijn, enerzijds van de zon natuurlijk, anderzijds van het ritme waarmee “het verhaal” groeit.

Nu leunt dat verhaal dat ik aan het schrijven ben verdacht dicht bij de werkelijkheid van iemand in mijn omgeving, zo dicht zelfs dat ik bezwaarlijk van inspiratiebron kan spreken maar een beetje z’n leven aan het heropbouwen ben op papier.

Het is zijn huis, zijn leven, zijn keuzes, zijn groei.

Mag ik dat eigenlijk wel doen ?

Ik vroeg het hem en merkte dat hij het een beetje bangelijk vond, maar fascinerend tegelijk. Toen we over het hoofdpersonage babbelden merkte ik op hoe hij het over ‘hem’ en over ‘ik’ had. Bewijze dat het dicht op de huid zit.

Wordt vervolgd. Ook al !