sex in the city II

Het zou mij totaal geen moeite kosten om een colum te schrijven als Jessica Parker. Er wordt in mijn omgeving nogal wat ge-relatied in alle mogelijke vormen en geen van die relaties is gehuld in stilzwijgen.

Is het het stadsleven of mijn generatie, maar vriendin A*. vertelde mij dat ze zich op haar werk bijna verantwoorden moest omdat ze getrouwd was en kinderen had. Alsof het model zo klassiek was geworden dat het beter meteen werd afgedankt. Ik vroeg haar hoe het dan zat met haar collega’s.

Het rijtje mogelijkheden passeerde de revue : LAT-relaties, bewust ongehuwde moeders, mensen met relaties op en aan, singles en ga zo maar door. Ik dacht dat het alleen zo was in mijn kring, maar niet dus. Het blijkt algemener en algemener te worden. Nu heb ik niets tegen diversiteit, in tegendeel, maar als de een zich al moet gaan verantwoorden tegen de ander …

Hoe dan ook, veel van de gesprekken gaan tegenwoordig over relaties. Of we er wel gelukkig mee zijn. Of dat het leven is. Over ‘het gras is groener aan de overkant’. Vriendin B is momenteel hevig verliefd en loopt op wolkjes. Ze zijn een koppel en zijn het niet, wat zich ongeveer vertaalt in alles doen wat een gewoon (verliefd) koppel zou doen maar het niet tot elkaar bekennen een koppel te zijn. Lees : ik bind mij niet.

Ik kijk vanop afstand naar al dit gebeuren. Diversiteit voor alles en zo lang mensen maar gelukkig zijn denk ik dan. Maar meteen denk ik ook : gelukkig loopt bij mij alles eenvoudig. Momenteel toch, want ook ‘voor altijd’ neem je best niet meer in de mond.

Zoals het leven grillig is, is de kans groot dat ik ook nog in allerlei relatiesscenario’s terecht kom. En toch heb ik iets van : als het even kan toch liever klassiek : we zijn een koppel of we zijn het niet. Geen middenweg.

Relaties kunnen dan wel veel energie geven, ze zijn ook energievreters.

Dus als het even kan, kies ik toch wel voor het ‘klassieke’ model, al hoeft dat trouwen niet. Klassiek, al was het maar omdat ik geen zin om continu te dansen op een slappe koord.

Kaat goes classic !

* : het worden vanaf nu altijd vriend(inn)en A., B., C. of andere letters. De ‘echte’ verwijzingen hebben mensen uit mijn omgeving al tot de vreemdste conclusies laten leiden. Al bestaan de mensen natuurlijk wel echt.