wees niet zo enthousiast !

Hier borrelt het een en ander – noem het lente – en zit het vol initiatieven maar de logge administratie waar ik door moet is heel erg ontmoedigend. Mijn enthousiasme moet altijd worden goedgekeurd en dit meestal door mensen die er niets in vinden dat hun collega plots enthousiast gaat worden. Enthousiasme leidt immers tot naijver bij anderen en als ik té enthousiast word, dan zou het wel eens kunnen dat dat van andere collega’s ook verwacht wordt.

Momenteel is het zo erg dat enthousiasme op mijn werk gewoon not done is. Het is ongelooflijk vermoeiend.

Mijn directe werkgever ziet het wel, maar blijft diplomatisch denken aan “het geheel”, lees : hij wil honderd anderen niet voor het hoofd stoten door mij carte blanche te geven. Als mijn projecten immers goed lopen – en dat wordt eigenlijk door niemand betwijfeld omdat het gewoon een kwestie van werken is – dan worden ze gestandariseerd. Eenmaal gestandariseerd betekent dit dat we op een nieuw kwaliteitsniveau komen dat norm wordt in plaats van een occasionele uitschieter.

Ik vrees dat het heel herkenbaar is. De druk van de groep, de frustratie van de enkeling. De groep die vreest dat ze meer zullen moeten werken, de enkeling die gefrustreerd is omdat hij niet mag werken.