moslimfundamentalisme

Gisteren hoorde ik in een onrustwekkende reportage van Nova de fundamentalistische Chousdary aan het woord. Hij sprak over hoe gemakkelijk het was om jongeren te recruteren voor radicale groeperingen die zich met terreur willen bezig houden. Blijkbaar zou dit ook in Nederland het geval zijn.

Hij sprak zich ook uit voor een handhaving van de sharia in moslimlanden. Iets wat de klok nogmaals eeuwen terugdraaien is. In heel wat moslimlanden geldt de sharia immers niet (meer).

De reportage (nog in zijn geheel te zien via de site van nova, klik op donderdag) schetste een grimmig toekomstbeeld. In de studio waren 3 Nederlanders tot debat uitgenodigd : een redacteur van de krant Trouw, een islamoloog en een moslim-sociaalwerker, anders gezegd : twee blanke autochtonen en 1 alochtoon. De autochtonen bleven onderstrepen dat het moslimterrorisme maar uit één kleine hoek komt en de meerderheid van de moslims daar niet achter stond.

Voorstel was dat de moslims die er niet achter stonden zich misschien eens konden organiseren in een of andere bijeenkomst of demonstratie om een ‘ander’ gezicht van de islam te laten zien, dat van tollerantie en vreedzaamheid.

Maar dat was geheel buiten de reactie van de de sociaalwerker gerekend…

Het gesprek ging helemaal de mist in en van dialoog was helemaal geen sprake meer.

Was het door Nova slecht voorbereid ? Hadden ze toch iemand met fundamentalistische overtuigingen binnengehaald terwijl ze net het omgekeerde beeld van de islam wilden schetsen ?

Ik ging niet gerust slapen.

Eén ding leerde het mij alvast : we moeten praten. Elkaar leren kennen. Verbanden zoeken, bij elkaar op bezoek gaan. Het klinkt ‘geitenwollensokken’, maar als de messen onmiddellijk getrokken worden, zal het nooit lukken.

Tijd om mij opnieuw in de islam te verdiepen. En de moslimjongeren met wie ik werk wat beter te leren kennen, al ken ik ze niet beter of slechter dan de andere, want diegene met wie ik werk zijn gewoon bovenal ‘jongere’ met alles wat eigen is aan die leeftijd.

In Turkije loopt ook niet alles van een leien dakje en toch heeft dit land, met een duidelijke moslimcultuur aansluiting gevonden bij de moderniteit. In Marokko zie je in Casablanca meisje met blote buik en korte rok samen over straat gaan met even jonge meisjes in lange verhullende kleren en met een sjaal op. Blijkbaar kan het.

Het zet aan tot denken. En het sterkt mijn geloof dat het moet kunnen.