Druk
– Ga je nu mee op weekend ?
– Ik denk het niet.
– Waarom niet ?
– Het is zo druk gewoon. Zo heel erg druk.
– Heb je het dan zo druk (mij half ongelovig aankijkend)
– Feitelijk misschien niet, het werk, dat lukt allemaal, maar gewoon te druk in het hoofd, teveel lawaai.
Ik besefte later dat het op niets trok, zo’n excuus.
En nog meer : leg dat maar eens uit, dat het te druk is in je hoofd.
En toch : het is allemaal vol. Het hoofd, het hart. Er zitten teveel mensen in, teveel indrukken, teveel gedachten, teveel overwegingen, teveel mist ook van gesprekken die nog geen einde gekregen hebben, gevoelens die nog niet zijn verwoord.
Het weekend dus. Met vrienden. Naar Zeeuws-Vlaanderen. Met lieve mensen, stuk voor stuk en al lange geschiedenis mee. Hij wil het wel organiseren, zei hij, dus daarover geen druk hier.
Ik moet dus beslissen of ik meega of niet.
Beslissen.
Druk.
