En toen waren we weer samen….

Vrienden uit de studententijd die ik sedert lang niet meer gezien had. Op zich : nog niets veranderd. De humor, de fonkeling in de ogen, de referentiepunten als Orval en “Jan Stas”, ze leefden nog.

Foto’s werden boven gehaald, herinneringen aan uitstappen. Heimwee naar de studententijd ? Ik weet het niet. Het was vast een mooie tijd, maar misschien kies ik uiteindelijk toch voor deze tijd : verantwoordelijk voor mezelf, weten waar ik sta, geen honderden verwachtingen van buitenaf boven mijn hoofd. Helemaal voor alles zelf kunnen kiezen.

Het enige wat ik misschien wel mis van vroeger is het toekomstperspectief. De illusie was groter. In realiteit is het toekomstperspectief nu veel, veel breder. Maar de illusie toen was veel groter.