… op wandel

Het wandelen ‘binnen de federatie’ (zoals ze hier zeggen) heeft het grote voordeel dat het je naar plaatsen brengt waar je anders niet zou heen gaan. Soms kan het de plaats zijn, een onbekend dorpje, maar meestal zijn het de wandelpaden zelf.

De wandeling van vandaag liep anders dan voorzien. Ze bracht niet de rauwe natuur noch het typische waterlandschap dat je van Terneuzen zou verwachten. Eenmaal in Nederland kon ik best genieten van het vlakke land, van de grote partijen land zonder huizen, de fietspaden, de Nederlandse huisarchitectuur en de kleine verzorgde parken in de stad.

Maar bovenal toonde deze wandeling industrie, zware industrie. Geen strand hier, maar riolen die in zee uitkwamen, het schuim vloog op tot in onze gezichten. Zware tankers voerden de haven binnen.

Op de terugweg zag ik brandende rookpijpen en zware rookpluimen uit industrieschoorstenen.

Het was lang geleden dat ik geconfronteerd werd met zware industrie. In Leuven is er weinig zware industrie en mijn geboortestreek telt voornamelijk textielfabrieken die behalve hun omvang, weinig van zeg zijn.

Ik reed in mijn auto – op benzine – terug naar huis, lekker warm. Blij om zoveel vrijheid, het heerlijke weekend en bedenkend dat alles zijn prijs heeft.