Onder de indruk

Wellicht omdat ik zelf regelmatig in contact kom met jongeren trof het bericht van de schietpartij in een Haagse school me meer dan een beetje.

Mijn eerste reactie was er één van woede. Je zal maar eens leraar zijn op die school, als je al op school niet meer veilig bent. Met alle (terechte) leerlingen- en kinderrechten wordt het ook steeds moeilijker om iets te doen. Jonge mensen worden juridisch heel erg beschermd en uit ervaring weet ik ook dat ouders gemakkelijk met een juridisch klacht komen, als begeleider van jongeren moet je dus heel erg op je woorden en daden letten.

Op de Nederlandse zenders begon men onmiddellijk mensen van deze school te interviewen. Een van de werknemers daar zei : je kan van deze school een vesting maken of nog meer gaan communiceren met de leerlingen.

De oplossing ligt uiteraard in het midden. Eigenlijk is het simpel : voor alle partijen zijn er grenzen. Of je nu opvoeder, leerkracht of leerling bent, er zijn zaken die niet door de beugel kunnen en zowel leerlingen als leerkrachten moeten hun frustraties kwijt kunnen via overleg en dialoog.

Een pad dat ik zelden bewandeld zie is een actieve samenwerking met ouders. Hoe meer we de thuiswereld, de ‘straatwereld’ en de schoolwereld op één lijn kunnen krijgen, hoe meer succes we kunnen halen. Dat veronderstelt kennis van die werelden, dialoog en begrip. De schoolwereld kan geen eiland in de maatschappij zijn en het is uiteraard weinig sturend voor een kind als hij thuis totaal andere dingen aangeleerd krijgt dan op school.

Ik besef ten volle dat ik gemakkelijk praten heb en wens alvast alle leerlingen en leerkrachten die morgen weer op het appèl zullen zijn in het Terra College in Den Haag, veel goede moed.