Gerry

Voor sommige films moet je echt in de mood zijn en ik was het dit keer niet. Zowel lichaam als geest hadden moeite om te volgen en ik vrees dat de wil ook al niet erg groot was. Gerry is het verhaal van twee jongens die dolen door een woestijnlandschap. Het levert een confrontatie op met barre natuurkrachten en de vraag (voor het publiek, niet voor de jongens) of ze wel ooit uit deze woestijn zullen raken.

De beelden zijn prachtig, maar het verhaal weinig uitgediept. De converstatie tussen beide jongens is tot het minimale beperkt, wat ik best kan begrijpen wanneer je in dergelijke omstandigheden rondzwerft, maar dat ze elkaar niets te zeggen hebben – ondanks de diepe vriendschap – lijkt mij sterk. Geen emoties ook : angst noch wanhoop, maar ook geen macho-gedrag.

Ik vroeg mij dikwijls af : is dit totale aanvaarding of gewoonweg zinloze verveling, waar het leven toch al weinig betekenis heeft ?