Op zoek naar de raaf in kaat
Nu de feestdagen voorbij zijn, heb ik er zin in. Zin in wandelen, lezen, schrijven, studeren. Ik ben aan de laatste bladzijden van het ‘De Wenteltrap’ gekomen. In deze biografie blijft Armstrong zichzelf in vraag stellen.
Wanneer ze opmerkt dat ze, wat haar werk betreft, enkel uitziet naar het weekend en naar de vakanties, dan voelt ze dat dit niet het leven is dat voor haar is weggelegd, al kan ze het best met haar leerlingen vinden.
Het toeval gaf haar een duwtje in de rug. Toeval of noodlot misschien, want ze werd ontslagen. Zo moest ze wel iets nieuws weten te verzinnen.
In het VRT-programma ‘Witte Raven’ werd aan mensen een willekeurig beroep aangeleerd en wel op zo’n manier dat ze deskundigen wisten te overtuigen. Dat opent nieuwe perspectieven. Misschien had je iets heel anders kunnen doen, misschien liggen je echte talenten wel ergens anders.
Ontslagen wil ik liever niet worden, en wellicht zal men mij ook niet uitnodigen voor Witte Raven, maar soms vraag ik mij eens af, of het toeval mij niet ergens heel anders kan brengen. Ik heb in mijn leven nooit echt moeten solliciteren : wat ik wilde, kreeg ik. Dat er andere mogelijkheden waren heb ik mij niet afgevraagd, om de simpele en evidente reden, dat ik die luxe niet had. Brood op de plank.
Toch hoor je mij niet klagen over mijn werk…
Maar ik vraag mij toch af indien …
