Hier geen winterblues
Naar verluidt had Charles Dickens last van de winter, het duister leidde hem naar regelrechte depressies. In een tijd zonder straatverlichting, waarin donker werkelijk aardedonker was, ging Dickens zijn stemmingswisselingen te lijf met een fikse wandeling van om en bij de twintig kilometer. Desnoods doolde hij van zonsopgang tot zonsondergang rond door
velden en bossen. Hij was ervan overtuigd dat de buitenlucht zijn sombere gedachten zou verjagen. Zelfs bij bijtende kou, bij hevige sneeuwval of bij plensbuien verplichtte hij zichzelf tot zijn dagelijkse wandeling.
Deze namiddag rijd (!) ik richting Scherpenheuvel-Zichem, nee, NIET omdat ik hoop dat vrome devotie even werkzaam is als een fikse wandeling, maar wél om deel te nemen aan de aldaar georganiseerde wandeling van … 10 km. Bewegen moet, en nu ik al in zalige vakantiestemming ben is het eindelijk tijd om er volop van te genieten. De regen kan mij niet deren, zo lang het niet echt stormt.
In het artikel van De Standaard Magazine staat verder dat beweging preventief werkt tegen depressie. Geen schrik hier van depressie, maar wel de sterke overtuiging dat bewegen (of sporten) nog altijd de leukste drugs is. Lekker zweten, al dan niet in gevecht met de natuurkrachten, je hart eindelijk weer eens vrij laten om volop te pompen. Scherpenheuvel, here I come !
