man versus vrouw
Het boek “De Ally generatie” is uit. Het leest als een trein … en als … De Flair. Goed om behoorlijk hersenloos de tijd te doden en nu en dan eens te glimlachen.
Ik weet niet of het zo bedoeld is of echt wel ernstig bedoeld is.
Het boek schetst deelgroepen in de Ally-generatie, want wil je Kullmann geloven, dan hebben we nog allemaal geen beslissingen genomen, vinden we mannen toch altijd maar klungelig en ondermaats, willen we alles in het leven en hebben daardoor juist niets, omdat alles wel duizend wegen betekent en we er tenslotte maar één kunnen gaan.
Ik liet sommige stukken door “Billy” lezen (als we nu toch in de Ally terminologie zitten) en hij glimlachte bij dit :
Het moet een keer heel duidelijk worden gezegd: Wat betreft het zoeken naar verborgen betekenissen houden vrouwen nooit op. Mannen hechten niet zoveel waarde aan gevoelsdingen en nuances, waarschijnlijk omdat ze hebben geleerd dat ze zich dan op glad ijs bevinden en dus beginnen ze er liever niet aan. Mannen zeggen ofwel helemaal niets of ze zeggen wat ze bedoelen.
En meteen werd het misverstand communicatie man/vrouw nog eens duidelijk.
Ik : … dat je dat citaat eruit haalt, dat is sterk. Jij zegt inderdaad meestal niets. En gevoelsdingen zijn inderdaad niet je sterkste. Waarom hebben mannen het er toch zo moeilijk mee ? En waarom laat je me juist dit stuk lezen.
Hij : ach, ’t is al goed, ’t is niet eens een goed boek, dat zei je zelf.
Ik : Hoe zo ? Wil je er niet over praten ? Scheelt er iets ?
Hij glimlachte (gelukkig !) waarmee ik begreep dat ik de stelling van Kullmann weer es bewezen had …
PS : had ik al te veel verborgen betekenissen achter de glimlach gezocht, was het wellicht niet goed afgelopen !!!
