things that crossed my mind

Zou het kunnen dat sommige mensen simpelweg bang zijn van gevoelens ? Het maakt dan nog niet eens iets uit of gevoelens van positieve of negatieve aard zijn, nee er wordt consequent gekozen voor het vlakke pad van het voorspelbare, het geplande, het risicicoloze pad van die dingen waar je nooit problemen kan mee hebben. Een leven in regelmaat, relaties zonder veel diepte, en wanneer er zich al eens een mens aandient die het hart beroert of een glimlach doet ontluiken, terugglimlachen maar evengoed ‘dankjewel en daaaaag ! ‘ zeggen. Die glimlach moest maar eens niet blijven duren, fluistert de achterdochtige geest.

En zo speur ik naar kleine kijkgaatjes in je beschermde burcht, wuif ik vanuit de verte naar jou, omdat ik weet dat nabijheid je beangstigt. Stil ben ik ook al, bang dat dat mijn woorden jou zullen overvallen als een regenval die zich bij het minste windje ontwikkelt tot een storm waarvan jij alleen maar denkt ‘had ik het niet gedacht’.

Ik blijf dus zitten op mijn plek in de wei, volle pic-nicmand en je mag komen als je wil, ik zal je burcht niet beklimmen. Ik ben geen wolf in schaapskleren. Je hoeft niet te komen en misschien vind je het alleen maar leuk dat ik nu en dan vanuit de verte naar je kijk en glimlach.