De dieven zijn al gaan slapen
Het klopt. Wanneer je sport heb je meer energie en dat voel je zowaar onmiddellijk. Gisteren na een drukke werkdag gewoon in slaap gevallen in de zetel. Vandaag ben ik, na nog zwaardere dag (langer gewerkt) een uur gaan lopen en ik voel mij nog fit, maar ook gezond moe, een vermoeidheid die mij gewoon zegt op tijd het bed te zoeken, maar geen vermoeidheid die mij als een slag van de hamer van slag maakt.
Ik probeer evenwicht te vinden tussen werk en ontspanning. Voorbije zondag genoten van “De dieven zijn al gaan slapen” van Leo Pleysier. Het is een biografisch stuk, stukken dagboek misschien al loopt de tijd lang niet chronologisch, flarden herinnering geweven tussen heden en toekomst. Geen idee hoe het boek ontstaan is.
Maar het leest en het leest vlot.
Pleysier leidt – als ik het boek mag geloven althans – een rustig leven in een pracht van een huis ‘bijna zonder gevel’, te midden de natuur. Hij is.
Het is niet het soort boeken dat ik van nature zou lezen, geef mij maar de Russische 19de eeuwse literatuur met hele verhalen en heftige gevoelens.
En toch denk ik dat dit boek niet toevallig nu in mijn handen ‘gesukkeld’ is.
Mooi en uitdagend is dat.
