op zoek naar een nieuw leven

Nu ik weer volledig in het werk gesleurd ben, begin ik weer te twijfelen over mijn ware aard : vertoef ik van nature liever tussen mensen of zou ik in extremis toch het kluizenaarsleven verkiezen ?

Over deze vakantie betreur ik &eacute&eacuten ding : dat ik niet langer in Bali gebleven ben, anderhalve maand bijvoorbeeld. Het leven is er goedkoper dan hier, het hotel kostte 2,5 euro per dag en Bali lijkt mij veruit het beste eiland te zijn om als kluizenaar of anonimus te leven.

Ik stel het mij dan zo voor : veel boeken en mijn laptop. Ook toegang tot internet, maar zelfs dat is daar geen probleem. Soms lijkt het mij – en dat klinkt wellicht ongezond – dat ik alles liever vanop een afstand meemaak : bij voorkeur via het geschreven woord.

Hardop dromend is dit leven dan een leven van extreme regelmaat : ’s morgens gaan lopen of indien mogelijk buiten zwemmen, in de voormiddag schrijven, in de namiddag lezen en in de vooravond beginnen aan de maaltijd die ik dan – toch wel – voor vrienden zou koken.

Kluizenaarsleven gaat hier dus niet op, maar wel : leven in rust, regelmaat, kleinschaligheid. Alles op wandelafstand. Geen auto, geen administratie. Papier enkel als ontmoeting tussen mensen.

Nu ik weer aan het werk ben is het ronduit beangstigend hoe snel alles gaat, hoe groot de druk is, hoe ik een klein radertje in een grote molen ben en mee moet, kost wat kost.

Misschien bestaat er een remedie. (Tell me, advise me !)

Twee boekjes inspireren wij alvast : eenvoudiger leven en opzeggen en wegwezen.

Het stukje over het wormgat had sommige vrienden bezorgd gemaakt, ook hier : alles gaat goed met mij, enkel heel veel thinking, thinking, thinking.