De heerlijkheid van Julia

Het huis is heerlijk. In de grote binnentuin hier is het om vreemde redenen toch niet al te warm. Nu en dan beweegt een sterk briesje de oude bomen. In de schaduw van deze ouderlingen is het heerlijk zitten lezen op de houten meubels.

Lezen, een hele dag bijna, en meteen ook weer een verhaal rijker : De heerlijkheid van Julia, een boek van de voor de Gouden Uil genomineerde Oscar Van de Boogaard. Het boek loopt zo ongelooflijk parallel met Madame Bovary van Flaubert : een vrouw op zoek naar extase, een vrouw op zoek naar de vervulling van haar diepste verlangens, terwijl ze ‘voor de buitenstaander’ alles heeft wat haar hartje wenst : een goede man, kinderen, voldoende rijkdom.

Maar Julia wil meer, wil het leven voelen sidderen tot in haar diepste wezen. Hoe groter de extase, het verlangen, hoe groter ook de schaduw over haar leven.

Annie Lennox zong een niet literaire variant :

Love is a danger

Of a different kind

To take you away

And leave you far behind

And love love love

Is a dangerous drug

You have to receive it

And you still can’t

Get enough of the stuff

Ook Julia wordt ‘ver weg’ genomen, tot in Brazilie, ze kan er niet genoeg van krijgen, en dood waart overal tussen de extase door.

Dood en extase zijn altijd elkaars buren geweest. Dat wisten de Grieken al. Eros en Thanatos