Any way the wind blows

Ik heb nog heel wat weken vakantie te gaan, maar langzaamaan wil ik toch weer thuiskomen in de wereld van theater, literatuur, film, kortom : hersenen en ziel nieuw en uitdagend voer geven.

Gisteren stond ‘Any way the wind blows‘ op het programma, de alom geprezen film van dEUS-frontman Tom Barman. E&eacuten ding viel alvast onmiddellijk op : een heel sterke soundtrack en een bijna nog sterkere Windman, gespeeld door danser/acteur Sam Louwyck. Meteen valt ook de zwakte van de film op : ijzersterke vertolkingen versus zwakke afgietsels van wat acteren zou moeten zijn.

De film speelt zich geheel af in Antwerpen, de stad die ik ook een tijdlang bewoonde en diep in mijn hart draag. Antwerpen krijgt met deze film een gratis promotie.

De K.U.T.-site omschrijft het genre van de film als een ‘Funky soft-neurotisch stadsdrama’ . Funky, soft-neurotisch, het klopt allemaal, behalve het stadsdrama. Het is een sfeerfilm die de klassieke verhaallijn (begin-midden-einde) verlaat en gewoon ‘beelden’ geeft, kleine anekdotes van mensen die doelloos zwalpen op het ritme van de stad, levend tot moment. Een film zonder verhaal over mensen zonder verhaal.