Koppig en lui in het fitnesscentrum
Fitnesscentrum sportkot KULeuven
Deze morgen vol goeie moed begonnen. Vroeg uit het bed, flink en gezond ontbijt en dan hup te voet (!!!) naar het fitnesscentrum.
Eerste confrontatie van mijn luiheid : ik had geen idee meer hoe ik mijn kaart moest scannen om binnen te geraken. Dus kroop ik letterlijk onder dat tafeltje en gaf met enige spijt toe dat ik niet meer wist hoe ik mijn kaart moest inscannen gezien ik (tuuuuuuuuuuut) maand niet meer geweest was.
Tweede obtakel : “de sleutel”. Dat is een klein chipje in de vorm van een sleutel waarin je trainingsprogramma wordt opgeladen en je vorderingen bijgehouden worden. Zou die pc mij nog herkennen ? Gelukkig !
“Hallo Kaat, dit zijn je oefeningen : step, bike, run voor conditie”. Veel zin had de herkenning niet, ik had mijn hartslagmeter niet bij en zo had de pc het moeilijk om mijn echte niveau in te schatten.
Overmoedig als ik was heb ik overal een behoorlijk niveau ingesteld, oefeningen 50 minuten zonder onderbreking gedaan.
Resultaat ? Liters zweet en voor de rest van de dag knock out, een pijnlijke knie, en … nog een grotere koppigheid om daar drastisch iets aan te veranderen.
Morgen volgende poging dus. Maar braafjes met een hartslagmeter. Mijn eigen koppigheid kennend kon ik daar wel eens een hartaanval opdoen !
