kampvuur

Het was een bijzonder korte nacht gisteren. Rond tien uur werd een grootse kampvuur aangestoken als viering van het eind van het werkjaar. Nou ja, vieren, we waren behoorlijk uitgeput.

Op eigenaardige manier werden we er ook allemaal stil van. De marsmellows werden op stokjes geprikt en bij het vuur gezet.

Maar om middernacht was er genoeg gemijmerd, de fuif kon beginnen. Wat een geluk dat ons werk beschikt over een volledig ingerichte ruimte met surround system. Waar normaal doffe conferenties doorgaan, werd nu gedanst en gezongen. You better think !

Midden in de nacht ontdekte ik ook dat ik geen internetverbinding had, ook deze morgen niet. Dit blogje is dus geschreven vanop het werk. Ik hoop dat het euvel gauw verholpen is en ik ook thuis op internet kan, want morgen (zondag) sluit de deur hier heel kordaat !

Rond drie uur lag ik in mijn bed, behoorlijk vroeg was dat, maar ik was – net als mijn andere collega’s – in de wetenschap dat de volgende werkdag (zelfs op zaterdag) om 8.30 begon en de zaal ook liefst voor dat uur moest opgeruimd worden.

Ik was hier iets voor acht, en opnieuw schalden de boxen luid. Collega’s waren swingend aan het kuisen, zongen met de stofzuigerslang als micro, veegden ritmisch het stof en het vuil van de vloer.

De fuif leek nog altijd niet voorbij.