Het leven zorgt altijd voor zichzelf

Net zoals ik moeilijk schrijven kan over de levensbedreigende ziekte van D., kan ik al evenmin goed schrijven over gisteren.

Terwijl de dood waadt bij D. groette het leven mij gisteren in al zijn tederheid en lieflijkheid. L’je was hier : synoniem voor warmte, aandacht, gezellige babbelen, genieten van het feit dat we tijd zat hadden.

Groot contrast dus. En al even woordenloos.

Of ik moet het zingen met Lou Reed :

Just a perfect day,

Drink Sangria in the park,

And then later, when it gets dark,

We go home.

Just a perfect day,

Feed animals in the zoo

Then later, a movie, too,

And then home.

Oh it’s such a perfect day,

I’m glad I spent it with you.

Oh such a perfect day,

You just keep me hanging on,

You just keep me hanging on.

De sfeer was dezelfde : doodgewone dingen samen doen, gewoon genieten en merken dat in het doodgewone het leven zich van z’n beste kant toont.