toch aangeslagen
Het is een vertrouwd beeld in de filmwereld. Man of vrouw komt thuis en het hele huis is overhoop gehaald. Overal liggen glasscherven, de hele vloer ligt vol, het is alsof er een orkaan door het huis heeft gewoed.
Dit overkwam mij 10 minuten geleden. De buurvrouw had iets door en had een briefje op mijn deur gehangen.
Een goeie zet, want ik zou heel erg aangeslagen geweest zijn.
Het is verschrikkelijk, een hele kast vol met glazen bokalen die gevuld waren met allerlei pasta, speculoos. Waterkannen met de mond geblazen, er schiet niets meer van over. Kadertjes, of kortom, alles wat breekbaar is is zo ongeveer gebroken. De vloer ligt bezaaid met dingen die niets meer waard zijn, met stukken en scherven. Alles door elkaar.
Buurvrouw stond erbij en keek er naar. Ik zei dat het niet erg was, omdat ik paniek of ontgoocheling altijd wegrationaliseer. Zoals: ze zijn ergere dingen, alles is materieel vervangbaar, niemand gewond etc.
Maar ik ben toch diep onder de indruk. Het eerste opruimen is nog maar gedaan, het beste wat je in zo’n geval kan doen, maar mijn hart ligt nog helemaal overhoop.
