gebouw met zwarte ziel

Net terug van een seminarie met Frieda De Ceunynck over financi&eumlle planning. Ik werd overweldigd door het gebouw waar het plaatsvond : de KBC-tempel op de Brusselsesteenweg te Leuven. Grootste tuinen, fonteinen, geweldige glaspartijen, ruimte zat, blinkende vloeren in prachtige steen, kunstwerken hier en daar, een overweldigende luxe.

De ruimte was ook zo hoog dat je je letterlijk klein voelde. In de hal stonden een paar mensen in stevig pak ons op te wachten. Langs de kanten werden de tafels klaargezet voor de kleine receptie achteraf : warme en koude hapjes, wijnen en fruitsap. De luxe was alom vertegenwoordigd.

Omdat het avond was waren de – waarschijnlijk dagelijkse – poetsvrouwen hier en daar ook aanwezig. Onopvallend en geheel in contrast tot de uitgestalde luxe : met blauwe schort, gebogen over een dweil en kar vol schoonmaakspullen. Het was bijna alsof ze zich probeerden weg te steken en gegeneerd waren in het feit dat hier toch volk was, terwijl ze deze ruimte anders wellicht voor zichzelf hadden.

Het gebouw maakte het hele betoog ongeloofwaardig : dat banken op je welzijn uit zijn. Ook al kon ik het betoog en de statistieken best geloven en werd het spel niet agressief gespeeld, het gebouw ademde een zieke sfeer uit. Ik moest continu denken aan het verhaal van Faust, verkoop je ziel, verkoop je ziel…

Het was alsof het gebouw zelf een ziel had, … zij het een heel duistere …