Een stem voor Friedl

Het was deze morgen een beetje gokken, met het risico verkeerd te gokken natuurlijk.

Gok : niet te vroeg gaan stemmen want anders houden ze je. Dus maar rond tien uur naar het stembureau.

3 kwart wachten in een onrustige rij werd het. De rijen langs mij schoven voor mij uit, mensen liepen in en uit, maar rij 20 wilde niet lukken.

Na een kwartiertje begon het te gieten. Wie nog geen kwartier gewacht had (een kwartiertje wachten is de prijs voor een plaatsje onder het afdak) kon niet anders dan schuilen onder de stembrief en hopen op een vriendelijke buur die zijn paraplu wou delen.

Mijn buurvrouw, ook gedoemd tot bureau nummer 20 en verkeerdelijk gegokt om met de auto te komen, gaf het na een half uur op. Een half uur om te parkeren en tot aan het stembureau te geraken. Al waar ze nog 45 minuten wachten voor de boeg had. Ze gromde, voor haar part moest er niet gestemd worden. Ongenoegen.

Achter mij stond een kersverse vader. Zijn dochtertje – Friedl – was om half zeven deze morgen geboren. Zijn GSM bleef rinkelen. “Ja, een dochter. 3 kilo 600. Wel 5 keer hoorde ik dit.

Ik had medelijden met de arme man. Friedl was vandaag de ster. Daar kon geen enkel politiek gebeuren aan tippen.