weblog – gesprek
Met L’je een gesprek over webloggen.
“Ik begin er ook maar eens aan, dacht ik, maar je bent mij voor”.
“Hoezo ?” vroeg ik.
“Ik wou ook over Gent Sint-Pieters schrijven, en vroeg mij af of ik de discipline aan de dag zou kunnen leggen om iedere dag iets te schrijven”
“Weet je, zo’n weblog leert je natuurlijk om aandachtig te zijn. Alsof je iedere dag minstens iets wil vasthouden dat mooi was, het is zelfs bijna alsof je anders op je dag gaat zien”.
L’je kon mij best begrijpen, maar ik zag aan zijn gezicht dat hij het webloggen niet zag zitten.
Het zou nochtans best mooi zijn, want val je niet ten dele op iemand juist omwille van zijn blik op de wereld ?
Zou een weblog niet dé manier zijn voor mij om nog meer in zijn wereld te kunnen binnentreden ? Een wereld zo geheel anders dan de mijne ?
Hij ziet tenslotte dingen die ik niet zie, waar ik meestal over zie. Zijn perspectief is meestal maatschappelijker en geëngageerder. Ik kijk in termen van interactie, psychologie, ideologie, bij wijlen filosofie.
Maar hij bleef zwijgen. In gedachten verzonken of gewoon geheel aanwezig in het moment.
Stilte en rust.
En ik die geniet.
Mijn moment.
