zomerkind

Toen ik klein was zeiden ze van mij dat ik een zomerkind was, wat niet eens waar was gezien ik nog voor het begin van de prille lente geboren ben. Wat ze bedoelden was, dat ik altijd vrolijk was. Ik droomde mij immers een carri&egravere als zangeres van een flinke band en was als kleuter dan ook altijd zingend en swingend op de fiets te vinden.

Ik was (en ben nog altijd) een praatvaar en vreselijk nieuwsgierig naar alles wat in de wereld bewoog en naam had.

Zomerkind of niet, ook mij werden – zoals iedereen – geen onweers of bliksemschichten, barre woestijnjaren of periodes van intense winterkou bespaard.

Maar nu en dan is er een dag – en het gebeurt steeds meer – dat ik weer helemaal dat zomerkind ben. Dat de dag perfect is. Alles is juist, alles is eenvoudig helder.

Gisteren was zo’n dagje, waar ik nu nog van geniet trouwens, zo’n dagje waarop alles goed zit, omringd door mensen die ik graag zie, een vleugje tederheid en een wolkje humor.

Genieten is dat.

Reageer