Ik blijf voornamelijk nog op mijn hotel. Ik heb mij aan een uitstapje in de stad gewaagd en het leek alsof ik een week zou nodig hebben om te bekomen. Ook deze morgen wou ik een wandelingetje maken maar ook dit was te hoog gegrepen. Ik blijf maar hopen dat het door de hoogte komt. De koorts is verdwenen maar het ademhalen lukt nog altijd niet goed. Het kan ‘een verlengde’ zijn al het voorgaande. Gelukkig heb ik mijn mini-laptop (ASUS) mee en heeft een vriendelijk man ervoor gezorgd dat ik 24 uur gratis internet heb. Zo luister ik hier naar Radio 1 en dat is best troostend, al begin ik al weer helemaal op ‘Belgische tijd’ te leven. Het is raar om de ochtendprogramma’s (die ik normaal beluister als ik naar het werk rijd) hier over de middag hoor. Maar het is goed. Ik tel af om bij mijn liefste te zijn en hopelijk ook weer gezond te zijn.

Verder is hier ook moviechannel. Ik weet het, ik weet het, dat zijn allemaal geen redenen om naar de andere kant van de wereld te gaan maar ik kan je verzekeren dat mijn dagen hier momenteel draaien rond a) messenger (dankjewel lieve vrienden voor de babbeltjes), b) radio1 (thuisgevoel) en c) moviechannel (zo gaat de tijd wat sneller).

Morgen mag ik eindelijk een begin maken aan mijn terugreis : om 15:45 plaatselijke tijd vlieg ik richting Delhi. Ik hoop dat alles goed loopt, want ik heb alleen maar een nummer. Ticketten bestaan in het vliegwezen al een tijdje niet meer.

En wat heb ik dan nog heel kort bezocht ? De alom bekende Swayambhu stupa. Het ‘prentje’ lijkt al van mijn puberteit in mijn geheugen te zitten. Geen idee waarom.

Het sterkste is wel het verhaal van Kumari. Het is een kind van een jaar of 10 dat vereerd wordt als een levende godin. Ze blijft die status houden tot ze voor de eerste keer menstrueert. Haar voeten mogen de grond niet raken en ze is gekozen door monniken die een lang en streng selectieproces hielden om te zien of ze inderdaad wel de incarnatie was… Je kan er hier een glimp van opvangen. Een naar Aziatische normen ‘zwaar’ kind, wellicht door het gebrek aan lichaamsbeweging. Ik ben haar huis gaan bezoeken maar kon het niet opbrengen om te wachten tot ze eens door de vensters kwam piepen. Zo ontzettend erg vond ik het voor haar. Zou zij dit ook zo erg vinden ? Trouwen zit er later niet in, want iedere man die haar benadert voor een huwelijk, zal binnen afzienbare tijd sterven. Ach meisjelief…