3 levens, 14 jaar en wat vrienden

We waren gisteren met z’n zeven aan tafel. Acht waren er verwacht, maar eentje moest wegens rugpijn afhaken. (goeie moed C. !). We probeerden onze eerste ontmoeting met elkaar te traceren. Moeilijk bleek dat, maar ongeveer iedereen die aan tafel zat – op het Liefje na – heb ik leren kennen in 1992-93. In het Tweede Deel van mijn Leven. Tweede : want in juni 1991 was mijn liefste van toen plots overleden. Dat gegeven sloeg op alle vlakken een breuk in mijn leven. Dat eerste leven eindigde. Weinig vrienden van toen overleefden de breuk. We waren allemaal jong en moesten C.’s dood elk een plaats geven. We waren jonge twintigers en zochten nog allemaal onze weg in het leven. Voor de dood was weinig plaats.

Maar er kwam een nieuw leven en meteen ook een hele nieuwe schare vrienden. Een deel van hen zat gisteren met mij aan tafel en waren getuige van mijn Derde Leven : huisje tuintje en echtgenoot, na een tweede leven van single zijn. Geen breuk hier, maar een thuiskomen.

Ondertussen zijn ook de vrienden aan een tweede, derde of 2.1. (hoe je het wil noemen) leven begonnen. Drastische carrièrewendingen, nieuwe relaties, een verhuis van de hoofdstad naar het Waalse platteland. Sommige nog volop ‘op zoek naar’ en andere precies thuisgekomen.
Het gesprek ging dikwijls over de voorbije 14 jaar. Hoe kronkelend het was, de hoogtepunten en de diepe dalen, niemand had een leven-rechte-lijn.

Tussendoor onze vriendschap als altijd terugkomen.
Veel zien we elkaar niet. Onze levens zijn behoorlijk verschillend.
Maar het terugzien was ook een beetje thuiskomen.
Misschien tot volgend jaar ?