Moed

“Gelukkig zijn vergt moed”, knikt Vandevelde. “Moed om in waarheid te leven, joùw waarheid. En om niet te geloven in geluksillusies die anderen je aanpraten. Moed ook om te erkennen dat je gefaald hebt en om opnieuw te beginnen. Geluk vergt bij uitstek de moed om risico’s te nemen. Om op tijd en stond je leven in de wweegschaal te gooien en te dùrven een andere richting te kiezen. (…) Veel mensen zijn ongelukkig in hun gouden kooi, ze hebben een mooi loon en veel vakantie. Er is moed nodig om uit die kooi te stappen. Om alleen al een ander leven te dùrven voorstellen. “

In Weekend Knack 4/07/2007

Ooit ontmoette ik iemand die net de 30 gepasseerd was en zijn vrouw had verlaten. Het was een zachte en redelijke man die ik niet van onbezonnenheid verdacht, noch van affaires of wisselvalligheid. “Klikte het niet ?” vroeg ik aarzelend.
“We waren gewoon verkeerd getrouwd, er was niets meer tussen ons, ook geen ruzie of ergernis, we leefden gewoon naast elkaar. Er was geen warmte, geen humor, geen tederheid maar bovenal kilte en vervreemding. Waren we gebleven waar we waren dan waren we emotioneel dood.”.
Ik schrok van de rationaliteit van zijn spreken. Ze hadden net een nieuw huis gebouwd met alle zorgen vandien.
“Natuurlijk konden we ook gewoon samenblijven. Maar ik verwacht meer van het leven, warmte, gezelligheid, humor, blij zijn met elkaar”.
“We zijn ook zonder ruzie uit elkaar gegaan, met een regeling waar we beiden helemaal achter stonden”.

Dat vond ik moedig. Hoeveel mensen zouden niet gewoon samenblijven ?

Naar aanleiding van het artikel heb ik me afgevraagd wat ik onder moed versta en wie ik moedig vind. Het werd mij snel duidelijk dat er een groot verschil is tussen moed en durf. Zelf vind ik durf gemakkelijker omdat het dikwijls éénmalig is, een soort berekende god.

Moedig vind ik alle ouders die dag in dag uit bewust voor hun kinderen zorgen. Ik denk dat dat onderschatte moed is. Ouders die bewust met opvoeding bezig zijn en weten waar ze heen willen met hun kind. Veel mensen – en dat begrijp ik – vinden na het vele werken niet meer de moed om grenzen te stellen of tijd te nemen voor hun kinderen. Kinderen opvoeden is investeren, jezelf investeren en dat kost moeite, gaat niet vanzelf.

Moedig vind ik mensen die voor een zieke partner zorgen. Of een ziek kind. Moed hier dus als ‘altijd opnieuw’ in tegenstelling tot ‘eenmalig’.
Soms vind ik topsporters moedig. Wanneer ze bij duidelijk verlies nog alles geven en weigeren het kopje te laten hangen. Een houding die in het leven ook bewonderendswaardig is.

Ben ik moedig ? Ik vrees van niet, maar als moed kon krijgen , dan toch het liefst om steeds opnieuw te beginnen. Trouw in kleine dingen.
Maar dat is een andere deugd. Trouw.