Fotomodel
Eergisteren ontdekt dat we door onze verhuis wel een heel stuk dichter bij Hasselt wonen. 
Hasselt of Leuven, we lijken een beetje ‘middenweg’ te wonen.
Hasselt of Leuven, we lijken een beetje ‘middenweg’ te wonen. Na meer dan 15 jaar Leuven hebben ‘de stad’ dus maar eens verhuisd en trokken we richting Limburg. Het liefje en ik waren het onmiddellijk met elkaar eens : in Hasselt zijn de mensen rustiger. Het is er minder gejaagd.
We hebben geen idee of het maar indruk is of dat wijzelf gewoonweg rustiger waren. Hoe dan ook, Hasselt viel in de smaak.
De reden dat we Hasselt boven Leuven kozen was omdat het liefje een nieuw fototoetsel wou. Een digitale reflexcamera. Hij ging voor een Nikon maar kwam thuis met een Canon Eos huppeldepup. Sedert gisterenavond is het een en al fotogeklik.
Ondertussen ben ik ook fotomodel geworden, want bij gebrek aan andere ‘schoonheden’ (????) moest ik maar poseren. Na een paar honderden shoots heb ik hem bedankt voor de eer en is onze kat het nieuwe slachtoffer.
Toch vind ik het geweldig wat sommige mensen (ook bloggers !) met hun camera kunnen doen. Zoals Herman, of de mensen van Drieduizend. Maar zelf heb ik niet het geduld om mij door al die cijfers en wetmatigheden van sluitertijd en licht te worstelen.
Als troost heb ik gisteren een paar fotoboeken gekocht. Onderander van Doisneau*. Zou het liefje ooit zo goed worden ?
* Het liefje is ervan overtuigd dat alles bij Doisneau geposeerd is. Zijn overtuiging is zo sterk dat ik ook begin te twijfelen…
Oefenen en blijven oefenen:))