Echt gebeurd (deel 2)
Hoe is het afgelopen met het verhaal van de koning ?
Het vertrouwen was weg. De verklaringen werden ervaren als onwaarschijnlijk.
– “We moeten ons landje redden van de ondergang” zeiden velen tegen elkaar. “Als de andere landen dit weten, vallen ze binnen, want ze weten dat we zwak zijn en zonder verweer“
– “En dan krijgen we het zwaar te verduren” !
Dus besloot het volk te zwijgen om het land te beschermen. Ze keken de koning vol ontgoocheling en verontwaardiging aan maar zagen geen andere oplossing.
De koning zei dat het nu anders zou worden : beter, dat het nooit meer zou gebeuren.
Maar het volk luisterde maar met een half oor. Ze waren verdoofd door hun verontwaardiging en ontgoocheling, door hun onmacht dat ze niets konden doen tegen wat zij als sterk onrechtvaardig beschouwden.
Het land-zonder-zorgen werd een land-van-ontgoocheling. Er stonden partijen op : voor en tegen de koning. Die namen het tegen elkaar op. Alle energie stroomde weg naar eindeloze discussies.
Kunnen we het dan niet oplossen ? Goed maken ? Als de koning nu eens alles terug gaf wat niet van hem was ? vroeg een kleine jongen.
Nee, dat kunnen we niet, zei de koning. Jullie kunnen niets bewijzen. En zelfs als je dat kan, dan zien de andere landen wat hier gebeurd is, en vallen ze binnen. Als verdeeld volk zijn we zwak.
Dus werd het volk dat zo was ontgoocheld ook nog eens bedreigd.
Ze zeiden niets meer tegen de koning, maar in het binnenland gonsde het van de onrust.
