geld is duur

Dat zei mijn vader vroeger altijd. Ik heb geen idee wat hij er exact mee bedoelde, want ik zat in mijn hoofd alleen maar met taalproblemen. Hoe kan geld nu duur zijn ? Wat je koopt is misschien duur, maar hoe kan je geld kopen ? En over levenskwaliteit lag mijn vader niet wakker. Het woord bestond niet eens in zijn tijd.

Eenmaal volwassen ben ik de uitdrukking ook gaan gebruiken. Geld is duur, want het is duur betaald.

We werken allemaal hard. In de geschiedenis is het een vrij nieuw fenomeen : beide ouders die werken, die beiden aan carrière denken. Onze welvaart is ongehoord, maar ook onze stress en tijdsgebrek. Dat wij als vrouwen een carrière kunnen uitbouwen en financieel afhankelijk zijn heeft zeker bijgedragen tot emancipatie, maar die hebben we ook duur betaald.

Overal rond mij zie ik stress, leeftijdsgenoten die zich continu vragen stellen over de balans werk, leven en gezin. Vrienden die doodmoe zijn en niet meer kunnen genieten van gewoonweg samenzijn omdat ze te weinig tijd hebben of te moe zijn. Ik zie agressie om mij heen die als enkele wortel stress heeft. Mensen onder druk worden agressief.

Ik zie ook veel geld. Want dat is er ook. Er wordt flink gebouwd, verbouwd, gereisd. Wij – het liefje en ik – zijn niet anders. Maar ook wij komen ’s avonds moe thuis. Wij voelen hoe de werkdruk altijd maar verhoogt, hoe de lat hoger komt te liggen.

Wij merken ook hoe de arbeidsethiek wreed wordt : wie niet hard werkt, telt niet mee. Ik ken heel wat mensen die leven voor hun werk en ik merk soms dat aan ons hetzelfde wordt gevraagd. Het werk wordt zelden, of nooit in vraag gesteld, laat staan de zinvolheid* ervan ! Eerst werken en dan je gezin, je geliefde, je vrienden. Je moest maar eens durven zeggen dat je priorteiten anders liggen !

Geld is duur. Ik wou soms dat ik wist ‘hoe’ duur. Welke invloed dit heeft op mijn fysieke en mentale gezondheid, op de mensen om mij heen, op mijn levenskwaliteit. Misschien zou ik onbetaalbaar blijken !

Of omgekeerd : zou ik snel anders gaan leven…

* In Titaantjes had Sigrid Spruyt het over haar ergenis aan inefficiënt werk. Ze had er mooie woorden voor. Zolang er maar ‘gewerkt’ werd, druk gedaan werd. Nodeloos en inefficiënt werk staat momenteel ook in mijn top 3 van frustraties, hoger dan de hoeveelheid werk.