Een hoopje ellende
De week is helemaal fout begonnen. Maar niets of het heeft zijn oorsprong in iets anders. Het weekend bijvoorbeeld. Dat liep ook al behoorlijk fout. Zo moesten wij dringend een aantal belangrijke afspraken maken. Wij hadden al een maand geleden voorstellen gedaan, die wij graag aanpasten aan de andere partij. Maar die liet niets van zich horen. Of liever : veranderde om de haverklap van gedacht. Zodat wij onze vakantie maar niet konden plannen (en er dus nog niets gepland is, we lopen een uitnodiging naar het buitenland mis).
Tja.
Maandag wou ik richting werk vertrekken en merkte ik een lege benzinetank. Geen probleem : vullen dan maar. Maar liefje was met mijn handtas en dus centen én bankkaarten al lang vertrokken. Dan maar bedelen bij de schoonfamilie. 50 euro gekregen, zonder probleem. Om te merken dat geen enkel benzinestation open is voor 9 uur en ik dus een gevaarlijk knipperend lichtje zag. Geen GMS om het werk te verwittigen. Ook in de handtas.
Thuisgekomen en darmen overhoop. Laveren tussen bed en badkamer. Niet kunnen slapen.
Deze morgen uit de veren. Werkdag tot 21.30, omdat het werk niet efficient georganiseerd is en we dus met 10 collega’s met de vingers zullen draaien.
Collega vertelt mij dat er ‘plots ‘ (?) een vergadering bijgekomen is deze middag.
Nietes dus. Ik heb mijn lunchpauze broodnodig.
Niet om te eten. Maar om te gaan lopen.
Om alles te vergeten. Om alleen maar te lopen, lopen, lopen lopen.
Want lopen werkt goed bij slechtgezinde Kaat.
Lopen doet vergeten.
Voilà !
