rouw 
De week van rouw is voorbij. Niet dat er ergens een officiële week werd aangekondigd, maar zo voelt het wel. We ademen weer wat dieper, maar nog steeds voorzichtig.
De grote stilte-ruimte is verhuisd naar een kleinere ruimte.
Vrijdag hebben we met z’n allen stenen op een klein (welliswaar artificieel) bronnetje gelegd. Keien met onze namen op. We hebben geluisterd naar een lied van Bram Vermeulen.
ik heb een steen verlegd
in een rivier op aarde
het water gaat er anders dan voorheen
de stroom van een rivier hou je niet tegen
het water vindt er altijd een weg omheen
De stenen hebben ondertussen al het water en de hitte overleefd. Ze blijven er liggen. Misschien vervagen onze namen, maar de stenen zullen blijven bestaan. Voor sommigen toevallige stenen, maar voor meer dan 600 mensen stenen met betekenis. Teken van bestaan.
ik leverde bewijs van mijn bestaan
omdat door het verleggen van die ene steen
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.
omdat door het verleggen van die ene steen
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.
Het ga je goed T. !
