Ook geschat : zo’n 6-tal begeleiders.
Na de nodige acknowledgements van de diverse participerende groepen, begon de echte info. Als ‘voormalig’ loper heb ik weet over de noodzaak van goede loopschoenen en ken ik zelfs mijn pronatiegraad. Ik weet dat het belangrijk is om te drinken en dat vrouwen een goede sportbeha moeten dragen. Niets nieuws onder de zon.
Toch liep er iets mis in de informatie-overdracht. Zo erg zelfs dat ik mij steeds kleiner, dikker, zwaarder, lomper, zonder conditie enzovoort ging voelen.
Kwam het door de ietwat macho-achtige types, die ’terzijde’ over hun marathonervaring spraken en nu en dan opmerkingen lieten vallen in de zin van ‘lopen is leuk om naar de vrouwen te kijken ?‘. Kwam het door de dokter die plots een uiteenzetting deed over MBCT, een therapie met wijsheden uit het oosten, die volgens mij niets te maken had met het lopen zelf ?
Kwam het door het bijna uitsluitend mannelijk begeleidingsteam dat bleef hameren dat zelfs de vrouw met de slechtste conditie het aankon ?
Het liefje, (man dus) kon met alle grapjes over vrouwen lachen en merkte niets van de continue seksistische en paternalistische opmerkingen van de mannelijke begeleiding.
Voor mij vielen de woorden ‘vrouwen’, ‘mooie blote benen’, ‘het gewicht van de borsten’ ietwat teveel.
Met bevende (bedekte !) beentjes zal ik maandag beginnen.
