7 x Geluksfactor 10 : Discipline
uit boek “Geluksfactor 10”. Een volledige review vind je hier.
Toen discipline nog heel normaal was …
Ik ben een internaatskind. Tussen mijn 12de en mijn 18de werd mijn leven geregeerd door de regelmaat van de schoolbel. Opstaan. Bidden (jawel !), ontbijten. Speelplaats : babbelen met de externen. Vervolgens aanvang van de lessen. Vervolgens opnieuw eten, lessen etc. De studiemomenten en de pauzemomenten waren allemaal strikt getimed. Tijdens de studie werden de taken die op de agenda stonden mooi afgevinkt. Ik stelde mij daar geen vragen over. Ik deed het gewoon en omdat ik graag studeerde zag ik er ook geen graten in.
Niet in vraag stellen
Ik las eens in een interview met Kim Gevaert, voormalig olympisch kampioen, dat ze haar trainingen niet in vraag stelde. Er was geen kwestie van ‘zin hebben of niet’, het was ‘gewoon een kwestie van werk’. Dat is lang blijven hangen bij mij. Hoe komt het dat ik mij geen vragen stel over een werkafspraak maar wel over afspraken met mezelf ? Afspraken waar ik wel degelijk achter sta en die mij leiden tot mijn doel ?
Wellicht omdat bij het eerste (het echte werk) er een moeten voorstaat, maar is dat ook niet het geval voor het tweede ? Als ik echt iets wil, dan zou het toch nog makkelijker moeten zijn ? Want dan gaat het toch om intrinsieke motivatie ?
Ik denk dat het grote verschil is dat er bij het eerste (het zogenaamde echte werk) anderen mee gemoeid zijn. Mijn werk wordt sowieso beoordeeld. Misschien niet dat ene uurtje werken, maar wel het geheel. Men ‘verwacht’ dat ik goed werk lever. Tenslotte word ik er voor betaald en mogen mensen op mij rekenen.
Op jezelf rekenen
Dat valt weg bij intrinsieke motivatie. Vandaar de vele hints om aan ‘accountability’ te doen, verantwoording afleggen bij een ander. Dat is voor velen echter een drempel. Soms gaat het niemand iets aan wat je doel is.
Discipline kan je volgens mij omkeren tot een andere vraag : kan ik op mezelf rekenen als ik mij iets voorneem ? Het komt een beetje neer op de vraag van gisteren. Wie wil ik zijn ? Hoe zou ik mezelf bekijken als ik een ‘ander’ was en ik zie dat ik de ‘afspraak met mezelf’ toch weer uitstel of van mij afschuif ?
Gewoon doen
Voor mij werkt de redenering van Kim Gevaert nog het beste. Niet teveel over nadenken. Niet denken ‘heb ik zin of niet ?’ Maar gewoon eraan beginnen. That’s it.
