Stille omhelzing

“Dan begint de stille omhelzing, van de dingen”, schrijft Dewulf in De Morgen wanneer hij het heeft over de dagen na de feestperiode. Alles valt weer in zijn plooi. Het normale leven.

Ik ben ook niet zo’n feestliefhebber. Twee op een goeie week tijd is teveel. Twee keer de hele wereld in feest. De aanloop vind ik best. Langzaam versnelt het ritme. De eerste kerstbomen, de lichtjes in de straten, meer kaarsen dan ooit. Dat licht kan mij wel raken. Eenmaal 20 december voorbij raast de geschenkenkoorts en de dwang toch iets te plannen. We zijn er beiden niet goed in. Vandaar onze vlucht naar Parijs misschien, waar we genoten van het zicht en het hotel en onze bezighielden met de vraag of we alleen zijn in dit heelal.

Ook bij familie en vrienden trof ik een zelfde zenuwachtigheid, adressen moeten worden afgewerkt, niemand mag worden vergeten.

Maar goed, ook die feestdrukte hoort bij het goede leven. Was ik nergens uitgenodigd, had ik geen cadeautjes gekregen, lieve wensen en kaartjes, dan had ik wellicht reden om klagen, nu niet.

De alledaagsheid is terug, maar niet voor ons. Het wonen in ons nieuwe huis is als een nieuwe huwelijksreis. We genieten er met volle teggen van, omhelzen in stilte de dingen.