Weg uit Leuven

Dit is het laatste postje vanuit Leuven. “L e u v e n”, het lijkt alsof ik nooit afscheid zal kunnen nemen. Leuven is hip, Leuven is vol energie, Leuven is the place to be. Mijn studentenjaren niet meegerekend heb ik maar liefst 18 jaar van mijn leven hier door gebracht. Niet min, al heb ik mij nooit een Leuvense gevoeld. Daarvoor moet je hier geboren zijn.
Maar goed, ik verhuis dus dit weekend (!!!) voor eens en altijd naar een doodgewone gemeente zonder glamour. Nu en dan pep ik mezelf op met argumenten als : alles is dichtbij en er is overal parking, het is veel rustiger, Leuven is maar 20 minuutjes ver weg.

Nu zijn er wel meer leuke dingen te verzinnen aan mijn verhuis. Zo lijkt het bijvoorbeeld alsof mijn huis zelf een klein dorp is. Van een kleine studio die gewrongen zat tussen andere studio’s naar een heus huis waar mijn bureau al de helft van mijn voormalige woonruimte beslaat, dat is even wennen. Een keuken met een tafel waar we makkelijk met z’n achten kunnen aan zitten. Altijd parking. 3 bakkers in de buurt die voor 7 uur al lekker brood verkopen.
En stilte. Geen oorverdovende stilte maar in het bed liggen en niemand anders horen. Ik heb het jaren anders geweten, al heb ik er mij nooit aan gestoord. Meer privacy, daar zal ik zeker van genieten. Want hoe stil ik hier ook was, hoe discreet mijn buren, ze hadden het toch gezien, gehoord… Een grote tuin die er nu slapend bij ligt. Een wasmachine en een droogkast helemaal alleen voor mij ! Ik mag de was er laten inzitten zo lang ik wil ! Een afwasmachine ! Een inloopdouche !

Soms lijkt het alsof ik de Lotto gewonnen heb met als grootste prijs mijn liefje. We richten het huis in alsof we onnoemlijk rijk zijn. De centen vliegen de deur uit. Geld dat we onbestemd hadden gespaard om ooit eens in ons huis te investeren.
Het is zover.
De droom is er.