Boys and their toys

Ik soes nog wat in bed.
“Zal ik jou een stevig ontbijt maken ?”, vraagt hij, “Eieren met spek” ?
Ik kijk hem van onder het dons aan en zeg : “Spek met eieren ! Je kan evengoed mijn maag bombarderen !”
En terwijl ik langzaam de trap af ga, hoor ik hoe hij in de keuken al bezig is met zijn eigen, stevige ontbijt.
“Je bent zo wakker, staat er iets te gebeuren ?”
Meestal sta ik het eerste op en moet ik mijn ochtendelijke energie wat bedwingen omdat hij nog niet wakker is.
“Ik heb beslist ! Nu weet ik het zeker !” zegt hij lachend.

Ik heb geen seconde nodig om uit te zoeken waarover het gaat. Ongeveer alle ‘computerboekjes’ zijn hier de laatste weken uitgeplozen, tabellen zijn opgemaakt, voor en tegens afgewogen : hij wil een nieuwe computer.
Sedert de nieuwe Settlers op de markt is, gaat het niet meer uit zijn hoofd.

Alsof ik nog overtuigd moet worden somt hij de voordelen op: wat ik allemaal niet zal kunnen spelen op die nieuwe computer, want hij zal in de mediaruimte staan en niet op zijn bureau.
Ik ben echter geen gamer. Verleiding zit er niet in.

“Zal jij dan van die mannen worden die de hele avond achter de pc zitten ?” vraag ik hem plagend. “Word ik een pc-weduwe ?”
“Je kan meespelen”. “In een netwerk”.

Ik glimlach. Het is duidelijk wat de Sint brengen zal voor hem.
De Settlers. De PC.
En ik gun het hem van harte.

Boys and their toys…