Rekening

Ik zit in de generatie die ‘de rekening’ maakt. Vast werk, kinderen, relatie, huisje, (relatieve) financiële zekeringheid en dus de vraag : wat heeft mij dit gebracht en wat wil ik nog ? Een luxevraag, denk ik soms, gezien alle basisbehoeften meer dan vervuld zijn, maar anderzijds ook een zeer indringende vraag om niet de rest van het leven ‘geleefd te worden’ en gewoon te consumeren, zowel materieel als ideologisch.

Voor sommigen van mijn vrienden is de rekening vrij drastisch : ze hebben hun werk opgegeven om andere dingen te doen of willen dat nog, ze zijn weg van hun man, vrouw en zijn op zoek naar een nieuwe liefde of zijn opnieuw begonnen. Ik heb mijn bewondering voor hen nooit weggestoken. Het vraagt moed om zekerheden te laten varen en te kiezen voor gelukkig leven.
Anderzijds is het maar de vraag wat dat gelukkig leven is. Count your blessings, denk ik ook vaak, want het gras is niet altijd groener aan de andere kant van de heuvel.

Toch besef ik dat mijn leven bedreigd wordt door een zekere smog : er hoeft niets meer bewezen, overwonnen of bereikt worden.

Deze vakantie wil ik nog eens mijn dromen en idealen toetsen aan wat ik werkelijk doe. Het gaat hierbij niet om grote dingen als ingrijpende levensveranderingen, maar als ik ieder jaar zeg dat ik terug naar de muziekschool wil, waarom doe ik het dan niet ? Of is dat geen echt verlangen ? Misschien niet. En dat ik meer wil sporten. Of meen ik dat niet ? Dat ik graag creatiever bezig zou zijn, mij weer eens bezig houden met een literair project.

Wat houdt je tegen ? , zegt mijn lieveling wanneer ik dergelijke hersenspinsels aan hem voorhoud, wanneer ik hem zeg dat ik nog dit en dat wil doen en een heleboel dingen niet meer.

Inderdaad, wat houdt mij tegen ?