Life Laundry

Ik ben vandaag voor het eerst naar kringloopcentrum Het Spit geweest als aanbieder. Ik ben er al een paar keer eerder geweest op hoop van originele meubeltjes, maar nog nooit met succes en nog nooit als aanbieder.
Geheel en al gesterkt door allerlei programma’s als Life Laundry, Clean House en buitengewoon gemotiveerd door de lente, probeer ik van mijn hart een steen te maken en zoveel mogelijk buiten te werken richting kringloopcentrum en containerpark.

Enig schaamrood is mij niet vreemd. Wat verzamelt een mens toch, jaar na jaar. Maar ook : wat een consumptie. Want voor veel zaken is ooit betaald maar zijn nu reddeloos gedateerd of verwijzen naar periodes in mijn leven die afgesloten zijn en blijven.
Binnen een half jaar verhuizen we immers naar onze nieuwe stek en ik kan toch moeilijk de rommel mee verhuizen.

Toch blijft het lastig en ik blijf mij afvragen waarom. Enerzijds zijn er duiveltjes die blijven zeggen ‘dat is toch te mooi om weg te doen’, ‘je hebt het ooit gekocht dus…’ en of cliché : ‘je moest het maar nog eens nodig hebben’… Ik probeer als regel te houden dat als ik het een jaar niet gebruikt heb, ik het wellicht nooit meer zal gebruiken.
Anders (en dat is een opdracht voor deze week) zit het met kleren. Daar heeft het duivelse stemmetje bijna onweerlegbare excuses. Bijvoorbeeld dat ik ooit wel weer verdik of vermager (beide waar), dat het in dit landje heel erg koud kan zijn (dikke jassen, truien) en ook heel erg heet (topjes, korte broeken), dat ik vrouwelijke kleren moet hebben, gemakkelijke kleren en kleren die ik wel nooit meer aandoe maar toch best blijf houden voor ‘vuile werken’ (als zijnde naar het containerpark gaan).

Toen ik in de vooravond nog boodschappen deed zei een Engeltje in mijn hoofd : ‘alles wat je koopt moet je een plaats geven en straks sta je weer te rommelen en te overwegen wat naar het Spit mag’. Hmmm… ik heb de deco-artikelen niet eens bekeken en zelfs niet de tuinspullen.

Morgen begin ik een nieuw leven. Met minder spullen. Met meer orde. (sic!)

Tips zijn altijd welkom ! (Waarom denk ik nu weer dat vooral vrouwen met dit bezig zijn ? Stellen mannen zich ook zo’n vragen ? Of houden ze gewoon van alle troep ?)